مهوش توفان؛ حسین فکوری؛ علی اصغر بیانی؛ حسن صائمی
چکیده
هدف: برنامهدرسی در هر کشوری محور فعالیتهای آموزشی و پرورشی است و با توجه به تفاوتهای موجود در برنامهدرسی، هدف این مطالعه مقایسه فرآیند آموزش، یادگیری و ارزشیابی در برنامهدرسی ملی ایران با نظریههای برنامهدرسی بود.روش: این مطالعه از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه اجرا مقایسهای بود. در این مطالعه، جامعه پژوهش همه اسناد برنامهدرسی ...
بیشتر
هدف: برنامهدرسی در هر کشوری محور فعالیتهای آموزشی و پرورشی است و با توجه به تفاوتهای موجود در برنامهدرسی، هدف این مطالعه مقایسه فرآیند آموزش، یادگیری و ارزشیابی در برنامهدرسی ملی ایران با نظریههای برنامهدرسی بود.روش: این مطالعه از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه اجرا مقایسهای بود. در این مطالعه، جامعه پژوهش همه اسناد برنامهدرسی و نظریههای مرتبط در این زمینه بود که نمونه آن، سند برنامهدرسی ملی ایران و نقدهای صورتگرفته در این زمینه و خبرگان نظریههای برنامهدرسی بودند که آنها از نظر فرآیند آموزش، یادگیری و ارزشیابی مورد مقایسه قرار گرفتند. دادههای یادداشتبرداریشده از سند و نقدها و مصاحبه با خبرگان درباره نحوه فرآیند آموزش، یادگیری و ارزشیابی در برنامهدرسی ملی ایران با نظریههای برنامهدرسی با هم مورد مقایسه قرار گرفتند. در این مطالعه، روایی با روش مثلثسازی تایید و پایایی با روش ضریب کاپای کوهن 8/61 درصد بهدست آمد.یافتهها: یافتهها نشان داد که برنامهدرسی ملی ایران ضمن تفاوتهایی با نظریههای برنامهدرسی از نظر فرآیند آموزش، آموزش را زمینهساز برای ابراز گرایشهای فطری، شناخت موفقیت یادگیرنده و اصلاح مداوم آن و تحت تاثیر قراردادن دیدگاه دانشآموزان در ارتباط با خود، خدا، دیگران و مخلوقات، از نظر فرآیند یادگیری، یادگیری را حاصل تعامل خلاق، هدفمند، یادگیرنده فعال و محیط متنوع و از نظر فرآیند ارزشیابی، ارزشیابی را تصویری روشن و همهجانبه از موقعیت کنونی، مشخصکننده فاصله دانشآموز با موقعیتهای بعدی و اصلاح آن، متناسب با ظرفیتها و نیازهای دانشآموز، زمینهساز انتخابگری و خودمدیریتی، زمینهساز رشد مداوم دانشآموز با تاکید بر خودارزیابی، بهرهگیری از سایر روشهای ارزشیابی، بهبود موقعیت دانشآموز و توجه به کاستیهای یادگیری ضمن حفظ کرامت انسانی بهعنوان فرصتی برای اصلاح و بهبود نظام آموزشی میداند.نتیجهگیری: برنامهدرسی ملی ایران ضمن توجه به ویژگیهای نظریههای برنامهدرسی باید مجدد بر پایه نظام اجتماعی و فرهنگی کشور و در راستای تحقق آرمان اصلی یعنی قرب الهی و حیات طیبه طراحی شود.