آزاده سهرابی
چکیده
هدف: هدف از پژوهش حاضر پیش بینی کیفیت زندگی پناهندگان ایرانی بر اساس سرسختی روانشناختی و حمایت اجتماعی ادراک شده با میانجی گری امیدواری بود. روش: روش پژوهش همبستگی از نوع مدل سازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش حاضر همه ی پناهدگان ایرانی ساکن در کمپ های پناهنگی کشور آلمان بودند. از بین این افراد 200 نفر به صورت در دسترس ...
بیشتر
هدف: هدف از پژوهش حاضر پیش بینی کیفیت زندگی پناهندگان ایرانی بر اساس سرسختی روانشناختی و حمایت اجتماعی ادراک شده با میانجی گری امیدواری بود. روش: روش پژوهش همبستگی از نوع مدل سازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش حاضر همه ی پناهدگان ایرانی ساکن در کمپ های پناهنگی کشور آلمان بودند. از بین این افراد 200 نفر به صورت در دسترس انتخاب شده و پرسشنامه های پژوهش روی آنها اجرا شد. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش، مقیاس کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (1996)پرسشنامه امید اشنایدر و همکاران (1991)، پرسشنامه سرسختی روانشناختی کوباسا و همکاران (1979)، پرسشنامه حمایت اجتماعی ادراک شده چند بعدی زیمت و همکاران ( 1988) بودند. متناسب با سطح سنجش داده ها و مفروضات آماری، از روش تحلیل مسیر برای تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل آماری نشان داد که سرسختی روانشناختی و حمایت اجتماعی ادراک شده اثر مستقیمی بر امیدواری داشته اند. رابطۀ امیدواری با کیفیت زندگی به صورت مثبت معنادار بود. اثر غیرمستقیم سرسختی روانشناختی بر کیفیت زندگی به واسطه ی امیدواری معنادار بود. همچنین اثر غیرمستقیم حمایت اجتماعی ادراک شده بر کیفیت زندگی به واسطه ی امیدواری معنادار بود(p<0.05).نتیجه گیری: سرسختی روانشناختی و حمایت اجتماعی ادراک شده می تواند کیفیت زندگی را پیش بینی کند. همچنین امیدواری نیز به عنوان فاکتوری مهم بر پیش بینی کیفیت زندگی نقش ایفا میکند.
مرضیه ترکمنی؛ عاطفه قرائی؛ فاطمه شیخانی؛ فرهاد تنهای رشوانلو
چکیده
هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش تعیین کننده گرمی والدین در امیدواری دانشجویان در قالب معادلات ساختاری بود. در یک طرح همبستگی 248 نفر از دانشجویان دختر دانشگاه فردوسی مشهد با روش نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب شدند و مقیاس های ادراکات والدینی(رابینز، 1994) و امیدواری(اسنایدر و همکاران، 1991) را تکمیل کردند. نتایج نشان داد که میان گرمی والدین ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش تعیین کننده گرمی والدین در امیدواری دانشجویان در قالب معادلات ساختاری بود. در یک طرح همبستگی 248 نفر از دانشجویان دختر دانشگاه فردوسی مشهد با روش نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب شدند و مقیاس های ادراکات والدینی(رابینز، 1994) و امیدواری(اسنایدر و همکاران، 1991) را تکمیل کردند. نتایج نشان داد که میان گرمی والدین و امیدواری دانشجویان روابط مثبت و معناداری وجود دارد و گرمی والدین 19 درصد از تغییرات امیدواری را تبیین می کند. اثرات غیر مستقیم گرمی بر تفکر عاملی و راهبردها نیز مثبت و معنادار بود. مدل ساختاری از برازش مناسبی برخوردار بود. به نظر می رسد رفتار گرم و پذیرنده والدین می تواند امید به زندگی را در دانشجویان افزایش دهد.
