زهرا امامی خطبه سرا؛ حسین مهدیان؛ ابوالفضل بخشی پور
چکیده
هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثر بخشی آموزش سرزندگی تحصیلی و سرمایه روانشناختی بر درگیری تحصیلی دانش آموزان دختر انجام شد.روش: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر متوسطه دوم ناحیه 7 شهر مشهد در سال تحصیلی 1399بود. تعداد 45 نفر که در متغیر وابسته ...
بیشتر
هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثر بخشی آموزش سرزندگی تحصیلی و سرمایه روانشناختی بر درگیری تحصیلی دانش آموزان دختر انجام شد.روش: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر متوسطه دوم ناحیه 7 شهر مشهد در سال تحصیلی 1399بود. تعداد 45 نفر که در متغیر وابسته دارای نمره پایین تر بودند و مایل به شرکت در جلسات آموزشی بودند به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه(هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. به فاصله یک هفته از اجرای پیش آزمون در مورد هر سه گروه، یکی از گروه های آزمایش در معرض متغیر مستقل آموزش سرزندگی تحصیلی و گروه دوم آزمایش در معرض آموزش سرمایه روانشناختی قرار گرفت و گروه گواه هیچ گونه آموزشی را دریافت نکرد و سپس از همه گروه ها پس آزمون گرفته شد. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه استاندارد درگیری تحصیلی ریو (2013) استفاده شد. در این پژوهش جهت بررسی تفاوت های بین گروهی از تحلیل واریانس اندازه های مکرر چندمتغیره و تک متغیره عاملی با در نظر گرفتن عامل درون گروهی(آزمون) و بین گروهی (عضویت گروهی) استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که آموزش سرزندگی تحصیلی و سرمایه روانشناختی باعث افزایش درگیری تحصیلی در دانش آموزان دختر می شود. نتایج نشان داد که بین اثربخشی آموزش سرزندگی تحصیلی و سرمایه روانشناختی بر درگیری تحصیلی تفاوت معناداری وجود ندارد.نتیجه گیری: با توجه به یافته ها می توان نتیجه گرفت که آموزش سرزندگی تحصیلی و سرمایه روانشناختی بر افزایش درگیری تحصیلی موثر هستند و تفاوتی بین میزان اثربخشی آنها وجود ندارد.
سارا ضیافر؛ فاطمه علیجانی
چکیده
هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی پیش بینی اعتیاد به اینترنت در نوجوانان شهر قزوین بر اساس مسئولیت پذیری و سبکهای دفاعی بود. روش: روش پژوهش بر حسب هدف کاربردی، از نظر روش گردآوری دادهها توصیفی-همبستگی و همین طور از نظر نوع داده کمّی بود. جامعه آماری تمامی دانشآموزان مقطع متوسطه شهر قزوین در سال تحصیلی 99 -1398 بودند که با استفاده از روش نمونهگیری ...
بیشتر
هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی پیش بینی اعتیاد به اینترنت در نوجوانان شهر قزوین بر اساس مسئولیت پذیری و سبکهای دفاعی بود. روش: روش پژوهش بر حسب هدف کاربردی، از نظر روش گردآوری دادهها توصیفی-همبستگی و همین طور از نظر نوع داده کمّی بود. جامعه آماری تمامی دانشآموزان مقطع متوسطه شهر قزوین در سال تحصیلی 99 -1398 بودند که با استفاده از روش نمونهگیری خوشهای مرحلهای، تعداد 325 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه از پرسشنامه های اعتیاد به اینترنت (یانگ، 1996)، مسئولیت پذیری (کالیفرنیا، 1948) و سبکهای دفاعی (اندرز و همکاران، 1993) استفاده گردید. تجزیه و تحلیل اطلاعات بهدست آمده از اجرای پرسشنامهها از طریق نرمافزار SPSS20 در دو بخش توصیفی و استنباطی (همبستگی پیرسون، رگرسیون گام به گام) در سطح معناداری 05/0 انجام پذیرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که مسئولیت پذیری با اعتیاد به اینترنت رابطه منفی؛ مکانیسمهای دفاعی رشد یافته با اعتیاد به اینترنت رابطه منفی و با مکانیسمهای دفاعی رشد نایافته و روان آزرده رابطه مثبت داشت. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد مسئولیت پذیری به همراه مکانیسمهای دفاعی رشد یافته و مکانیسمهای دفاعی روان آزرده میتواند 10% واریانس اعتیاد به اینترنت را تبیین کنند. نتیجه گیری: اعتیاد با تاثیر شخصیت وظیفه شناس و سبک های دفاعی رشد یافته و اختلالات محور I و II رابطه دارد و افراد با شخصیت وظیفه شناس با سبک های دفاعی رشد یافته اعتیادی کمتری به اینترنت دارند.
مهناز اسدی؛ سید علی حسینی المدنی
چکیده
هدف: این مطالعه با هدف بررسی رابطه استفاده از شبکه های مجازی با سلامت روان و انزوا طلبی در بین دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهر تهران انجام شد. روش: این پژوهش از نوع تحقیقات توصیفی- پیمایشی و همبستگی بود. جامعه آماری مورد مطالعه، شامل دانش آموزان دختر مدارس متوسطه منطقه 1 تهران در سال تحصیلی 95-96 بوده و برای انتخاب نمونه از روش ...
بیشتر
هدف: این مطالعه با هدف بررسی رابطه استفاده از شبکه های مجازی با سلامت روان و انزوا طلبی در بین دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهر تهران انجام شد. روش: این پژوهش از نوع تحقیقات توصیفی- پیمایشی و همبستگی بود. جامعه آماری مورد مطالعه، شامل دانش آموزان دختر مدارس متوسطه منطقه 1 تهران در سال تحصیلی 95-96 بوده و برای انتخاب نمونه از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای استفاده شد. برای گردآوری دادهها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده از شبکه های مجازی و پرسشنامه های سلامت عمومی گلدبرگ(1976) و انزواطلبی اجتماعی وودورث(1920)، استفاده شده، که روایی آنها از طریق روایی صوری بررسی شد و پایایی آنها از طریق ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب (86/0)، (88/0) و (90/0) محاسبه و مورد تأیید قرار گرفت. به منظور تجزیه تحلیل دادهها، از آزمون همبستگی پیرسون از طریق نرم افزار "21 SPSS" استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که بین استفاده از شبکه های مجازی با انزواطلبی و هر چهار مؤلفه سلامت روانی (علایم جسمانی، اختلال خواب و اضطراب، کارکرد اجتماعی و افسردگی) در دانش آموزان دختر رابطه معنادار وجود دارد (0.01˂p < /span>)؛ همچنین این رابطه برای استفاده از شبکه های مجازی و علایم جسمانی در سطح 5 درصد (0.05˂p < /span>)، و برای سه متغیر دیگر در سطح 1 درصد معنادار بود (0.01˂p < /span>). نتیجه گیری: از آنجایی که استفاده از شبکه های مجازی در سلامت روانی و منزوی شدن دانش آموزان موثر است، میتوان در جهت شناسایی دانش آموزان دارای مشکل در این زمینه، به آموزش های مرتبط به این حوزه در راستای افزایش سلامت روانی و جلوگیر از انزوا طلبی آنها اقدام کرد.
مریم سادات کاظمی؛ جعفر پویامنش
چکیده
پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش خویشتن داری بر مثبت اندیشی دانش آموزان دختر پایه اول دبیرستان شبانه روزی فاطمیه در منطقه طارم سفلی استان قزوین انجام شد. روش پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. بدین منظور از بین کلیه دانش آموزان که در سال تحصیلی 94-93 در این دبیرستان مشغول به تحصیل بودند؛ 32 نفر با روش نمونه ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش خویشتن داری بر مثبت اندیشی دانش آموزان دختر پایه اول دبیرستان شبانه روزی فاطمیه در منطقه طارم سفلی استان قزوین انجام شد. روش پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. بدین منظور از بین کلیه دانش آموزان که در سال تحصیلی 94-93 در این دبیرستان مشغول به تحصیل بودند؛ 32 نفر با روش نمونه گیری تصادفی ساده بعنوان نمونه پژوهش انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 16 نفر) جایگزین شدند. سپس گروه آزمایش طی 8 جلسه 70-60 دقیقه ای تحت تأثیر متغیر مستقل (خویشتن داری) قرار گرفت، پرسشنامه جهت گیری زندگی بعنوان ابزار پژوهش در مورد هر دو گروه، قبل و بعد از اجرای متغیر مستقل مورد استفاده قرار گرفت. در پایان اطلاعات بدست آمده با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغییری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که بین میانگین نمرات دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد؛ بدین معنی که آموزش خویشتن داری موجب افزایش مثبت اندیشی دانش آموزان دختر شده است. با توجه به نتایج حاصل از پژوهش حاضر می توان گفت آموزش خویشتن داری می تواند به عنوان یک روش درمانی و آموزشی از سوی مشاوران و درمانگران و حتی آموزگاران در جهت مثبت اندیشی و بهبود زندگی نوجوانان مورد استفاده قرار گیرد.