مقایسۀ سازگاری اجتماعی دانشآموزان مدارس شبانهروزی و دانشآموزان مدارس عادی همجوار در استان سمنان
چکیده
مقایسۀ سازگاری اجتماعی دانشآموزان مدارس شبانهروزی و دانشآموزان مدارس عادی همجوار در استان سمنان 1-سید محمد حسین حسینی 2-معصومه مطور چکیده این پژوهش با هدف مقایسۀ سازگاری اجتماعی دانشآموزان مدارس شبانهروزی و دانشآموزان مدارس عادی همجوار و با روش تحقیق «مقایسهای ـ پسرویدادی» انجام گرفته است. جامعۀ آماری این پژوهش شامل کلیۀ دانشآموزان مدارس راهنمایی و متوسطۀ شبانهروزی و مدارس راهنمایی و متوسطۀ عادی همجوار آنها در استان سمنان میشود، که از این جامعۀ آماری،557 دانشآموز مدارس شبانهروزی و 627 دانشآموز مدارس عادی همجوار به صورت نمونهگیری خوشهای برای نمونۀ پژوهش انتخاب شدهاند. برای گردآوری دادههای پژوهش نیز از مؤلفۀ سازگاری اجتماعی پرسشنامه «سازگاری سینها و سینگ» استفاده شده است که روایی و پایایی آن در سطح ملی و بینالمللی مورد تأیید است. تجزیه و تحلیل اطلاعات گردآوری شده با استفاده از تکنیکهای توصیفی جدول توزیع فراوانی، میانگین، انحراف استاندارد و آزمون استنباطی t گروههای مستقل و نرمافزار آماری SPSS انجام گرفته است . بر اساس نتایج پژوهش، سازگاری اجتماعی دانشآموزان پسر و دختر مدارس شبانهروزی کمتر از دانشآموزان مدارس روزانۀ عادی همجوار است. در مدارس شبانه روزی و هم در مدارس روزانه عادی همجوار، سازگاری اجتماعی دانش آموزان پسر و دختر با هم برابر است. دانشجوی دکتری برنامه ریزی درسی دانشگاه خوارزمی(تربیتمعلم تهران) و کارشناس پژوهشی پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش، تهران Hosseini261@gmail.com کارشناس ارشد برنامه ریزی درسی.
. (1391). مقایسۀ سازگاری اجتماعی دانشآموزان مدارس شبانهروزی و دانشآموزان مدارس عادی همجوار در استان سمنان. انجمن جامعه شناسی آموزش و پرورش, 2(2), 5-10.
MLA
. "مقایسۀ سازگاری اجتماعی دانشآموزان مدارس شبانهروزی و دانشآموزان مدارس عادی همجوار در استان سمنان". انجمن جامعه شناسی آموزش و پرورش, 2, 2, 1391, 5-10.
HARVARD
. (1391). 'مقایسۀ سازگاری اجتماعی دانشآموزان مدارس شبانهروزی و دانشآموزان مدارس عادی همجوار در استان سمنان', انجمن جامعه شناسی آموزش و پرورش, 2(2), pp. 5-10.
VANCOUVER
. مقایسۀ سازگاری اجتماعی دانشآموزان مدارس شبانهروزی و دانشآموزان مدارس عادی همجوار در استان سمنان. انجمن جامعه شناسی آموزش و پرورش, 1391; 2(2): 5-10.