فواد مکوندی؛ ستار جهانتابی نژاد
چکیده
یکی از مهم‌ترین وظایف مدیریت منابع انسانی در رابطه با نیروی انسانی، فرآیند جامعهپذیری افراد تازه وارد می‌باشد. سازمان‌ها باید فرصت‌های مناسب جهت آشناسازی کارکنان با مأموریت، اهداف، وظایف شغلی و ارزش‌های مطلوب سازمان در راستای افزایش کارایی و اثربخشی و دست‌یابی به مزیت رقابتی فراهم نمایند. سازمان‌ها از طریق ساختاردهی منظم ...
بیشتر
یکی از مهم‌ترین وظایف مدیریت منابع انسانی در رابطه با نیروی انسانی، فرآیند جامعهپذیری افراد تازه وارد می‌باشد. سازمان‌ها باید فرصت‌های مناسب جهت آشناسازی کارکنان با مأموریت، اهداف، وظایف شغلی و ارزش‌های مطلوب سازمان در راستای افزایش کارایی و اثربخشی و دست‌یابی به مزیت رقابتی فراهم نمایند. سازمان‌ها از طریق ساختاردهی منظم و مداوم رفتار کارکنان باعث همسو سازی و سازگاری نگرشها، ارزشها و رفتارهای فردی با ارزشها، هنجارها و رفتارهای مطلوب سازمانی میشوند. در صورتی که فرآیند جامعهپذیری به طور صحیح و هدفمند اجرا گردد، هزینههای سازمان را کاهش داده و به افزایش تعهد و وفاداری و کارآیی کارکنان و کاهش تقاضا برای جدایی از سازمان‌ها میانجامد. در این مقاله سعی شده است با استفاده از منابع معتبر علمی و با روش تحلیلی به مفهوم جامعهپذیری سازمانی و روش‌های نهادینه‌سازی آن اشاره شود. جامعهپذیری در امر تطابق اعضای جدید با انتظارات سازمان و آشنا ساختن کارکنان به هنگام ورود به سازمان و یا کارمندی که شغل جدیدی را میپذیرد یا هرگونه جابجایی افقی و یا عمودی و یا انتقال به واحد یا سازمان جدیدی تأثیر فراوانی بر نحوه انجام وظایف و عملکرد و نیز ثبات سازمان خواهد گذاشت.
خدیجه سفیری؛ اکرم چشمه
چکیده
این پژوهش به مطالعۀ مسئولیتپذیری نوجوان با توجه به جامعهپذیری در خانواده در دو گروه پسر و دختر میپردازد. این مطالعه در بخش مسئولیتپذیری و جامعهپذیری از نظریات چلبی و پارسنز استفاده کرده است. مدل درنظرگرفتهشده شامل متغیرهای اصلی شیوههای جامعهپذیری (آموزش، تقلید و تلقین)، مسئولیتپذیری والدین، جنسیت، و ...
بیشتر
این پژوهش به مطالعۀ مسئولیتپذیری نوجوان با توجه به جامعهپذیری در خانواده در دو گروه پسر و دختر میپردازد. این مطالعه در بخش مسئولیتپذیری و جامعهپذیری از نظریات چلبی و پارسنز استفاده کرده است. مدل درنظرگرفتهشده شامل متغیرهای اصلی شیوههای جامعهپذیری (آموزش، تقلید و تلقین)، مسئولیتپذیری والدین، جنسیت، و متغیرهای زمینهای چون میزان تحصیلات و اشتغال والدین، رابطۀ گرم و حمایتی بین والدین و نوجوان و عضویت درگروه است که به عنوان متغیرهای تأثیرگذار بر مسئولیتپذیری نوجوان دخالت داده شده است. این پژوهش با استفاده از روش پیمایش در بین 375 دانشآموز دختر و پسر مقطع دبیرستان منطقۀ 15 شهر تهران انجام شده است. نتایج ضمن تأیید فرضیههای اصلی نشان میدهد که متغیر شیوۀ آموزش از بین شیوههای جامعهپذیری خانواده بیشترین اثر را بر میزان مسئولیتپذیری نوجوان دارد. پدر و مادر به عنوان الگوی رفتاری نوجوان بر مسئولیتپذیری نوجوان تأثیر میگذارند؛ به این معنا که هرچقدر والدین مسئولیتپذیر باشند فرزند نوجوانشان مسئولیتپذیرتر است. جنسیت با میزان مسئولیتپذیری نوجوان رابطه دارد؛ با وجود اینکه در این نمونه هر دو گروه دختران و پسران مسئولیتپذیری متوسط و پایین دارند، آزمونها نشان از این دارد که مسئولیتپذیری دختران نسبت به پسران بیشتر است. همچنین متغیر رابطۀ گرم بین والدین و نوجوان با میزان مسئولیتپذیری نوجوان رابطۀ مستقیم دارد؛ چنانکه هرچه رابطۀ بین والدین و نوجوان گرمتر باشد میزان مسئولیتپذیری وی افزایش مییابد. 1. استاد جامعهشناسی دانشگاه الزهرا M_SAFIRI@yahoo.com [2] . کارشناسی ارشد مطالعات زنان
